Hoe "straf" jij, zonder te corrigeren?

Ik ben eigenlijk heel erg benieuwd hoe jullie je hond(en) eigenlijk "straffen" wanneer hij echt heel stout is of gewoon te ver gaat.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben tegen het corrigeren, net als vele van jullie hier op HP.
Maar ik vraag me af hoe jullie het dan anders aanpakken.

Stel dat je hond iets doet wat echt niet door de bocht kan. Denk aan happen, uithalen etc waarbij negeren o.i.d niet werkt.
Hoe reageer je hierop als je niet met "correcties" werkt?

En tuurlijk, je kan beter voorkomen dan genezen. Maar dit is natuurlijk niet altijd het geval.

Dus puur even uit nieuwsgierigheid.

Ik werk wel met correcties, maar niet met fysieke pijnprikkels en ik denk dat je dat bedoelt met correcties?

Als Luan iets niet doet wat niet mag krijgt hij over het algemeen eerst een verbale waarschuwing (uh, nee, he) etc. Gaat hij daarna nog door, loop ik naar hem toe en zeg ik het nog een keer. Is het dan nog niet klaar (blijft een puber op dit moment) dan is of het spelletje klaar (als we aan het spelen zijn) of zet ik hem even ergens anders neer of negeer ik hem even volkomen (ligt eraan wat hij aan het uitspoken was). Als we bij andere mensen zijn wil ik hem ook wel eens aan de riem leggen om hem te dwingen rust te nemen. Dus ja het is een beetje afhankelijk van de situatie

Goeie vraag, want dat komt hier nooit voor.. Ik denk dat ik met mijn lichaamstaal zou laten merken dat ik "boos" ben, als ze bijv. uit zou halen naar een andere hond, de riem wat korter nemen en assertief optreden, en dat verschilt per situatie. Weglopen, juist er naartoe lopen, o.i.d. Beetje afhankelijk van wáárom ze uit zou halen..

Het stoutste dat mijn honden doen, en dan gaat het uiteraard om Cosmic  is niet luisteren wanneer ik roep. Dat negeer ik, en ik loop dan weg. Komt ze dan terug, dan kreeg ze voorheen altijd een beloning, momenteel gewoon een "goed zo", en we gaan weer verder. Omdat ik uiteindelijk toch wel wil bereiken dat ze binnen aanzienlijke tijd luistert.

Maar stel dat je hond bijvoorbeeld naar je uithaalt?
Onze vorige hond had hele erge baknijd, wat zich op latere leeftijd uitbreidde naar agressie als je maar in de buurt kwam van iets waarvan hij dacht dat het van hem was (denk aan baasje, mand, speeltje, eten)
Hoe reageren jullie dan? Persoonlijk vind ik dat zoiets echt niet kan, ik wil dat gedrag niet zien. Punt. Maar ik zou ook niet weten dat als mijn hond nu zoiets zou doen, hoe ik daarop moet reageren.

Negeren werkt in principe altijd al corrigeer ik wel hoor.

Echter niet als mijn hond echt iets doet (uitvallen, proberen aan te vallen) juist omdat het dan geen zin heeft. Dan moet ik met een enorm heftige correctie komen wil ik tot haar doordringen en dan schrikt ze weer van mij. Vuur bestrijd je niet met vuur denk ik altijd.

Maar goed Faya heeft mijn geduld tot level 98 gekweekt hoor haha. Die heeft zoveel uitgehaald dat ik niet meer raar opkijk.

Ik voorkom de situatie waar het kan en zo niet begeleid ik het gewoon. De ene keer fysiek door haar te blokkeren de andere keer door haar te negeren en stug door te lopen. Dan is ze zo afgekoeld, anders blijft ze gespannen.

op heterdaad betrappen, niet later straffen, dan weet de hond niet meer waarom hij op zijn donder krijgt.
NOOIT slaan.....zelfs geen tik....Wat geef je voor een straf, ik hoop alleen met de mond en vooral het woordje NEE gebruiken. Geen hele verhalen ,kort en krachtig NEE.

Ik staf nooit, omdat ik een te lieve hond heb die luistert en nooit lelijk doet tegen wie dan ook.
En ze blaft niet als we haar alleen laten.

Baknijd vind ik overigens een gebrek aan vertrouwen in mij en haar thuis. Mijn hond had extreme baknijd en nog steeds letten we op maar het is al compleet omgedraaid.

Rust en vertrouwen kweken door er juist niet op te reageren en er helemaal niet aan te komen ook. Nu weet ze dat wat van haar is ook van haar blijft en is ze zowaar rustig haha.

Ik zet een grote mond op en werk met mijn lichaamshouding.

Vaak iets in de trant van "ben je nou helemaal besodemieterd? Hee, dat doen we niet hè?".

Ik probeer echte ellende te voorkomen. Nu is het zo dat ik 1 hond heb met in de ogen van vele gedragsproblemen. Zij komt uit Singapore van de straat en schijnt ook nog eens heel dicht bij de wolf te staan.
Zij heeft bezitsagressie. Daarom krijgt zij haar eten en haar botjes in de bench.
Hiermee voorkom ik dus dat ze denkt haar voer of botjes te moeten beschermen.
Inmiddels kan ik indien nodig haar uit de bench sturen en de botjes eruit halen, ze blijft dan braaf wachten tot ik klaar ben.

Verder werk ik veel met afleidingen nogmaals, tsja, voorkomen.
Ali de Galgo kan na anderhalf jaar oefenen naast het hertenkamp van de buren rondsnuffelen en spelen (ons weiland grenst eraan) zonder dat hij de herten maar een blik waardig keurt.
Toen ik hem net had stond hij op zijn achterpoten te jodelen als hij een ree of hert zag.

Ik heb gewoon anderhalf jaar gezorgd dat hij nooit bij dat hek (hij kan er met geen mogelijkheid overheen hoor, is 2 meter hoog gaas) kon komen. En elke keer als hij wegkeek van de herten heb ik hem beloond. Elke dag, 3 a 4 keer per dag.
Ik heb er geen issue van gemaakt, sterker nog, ik dacht dat het ons niet eens zou lukken, maar het oefenen was leuk, dus gingen we er mee door.

Momenteel zijn we druk bezig om de fixatie op konijnen er een beetje af te krijgen. Als ze stil zitten gaat dit al hartstikke goed, maar ja een rennend konijn en een windhond.....
We zien wel of het lukt, ik kan hem in elk geval al terug roepen als de konijnen aan de andere kant van het hek zitten. Dat vind ik al superknap.

Alles valt en staat met vertrouwen en natuurlijk zorgen dat je hond nooit succes heeft met gedrag dat jij niet graag ziet.
Heel veel dingen zie ik wel aankomen en dan grijp ik in met een afleiding en als ik het niet zie? Dan is het mijn! schuld dat ze de fout in gaan en niet die van de hond.
De hond doet alleen maar honds en niet iets verkeerd.

Ik vind het uithalen, grommen naar de baas ook geen gedrag wat je kan negeren, maar op het moment dat het zou gebeuren zou ik kalm weglopen en wel negeren.. Maar zodra de 'bui' over is zou ik me gaan afvragen; wat triggerde dit gedrag, waar komt het vandaan..en wat kan ik er aan doen en gelijk aan de slag gaan met training om dit te voorkomen. Toen we Lady net hadden bleek ook dat ze baknijd had.. toen heb ik dat gestraft door boos tegen haar te roepen toen ze gromde.. Als het nu weer gebeurt dan zou ik rustig een stapje naar achter doen. Het is eigenlijk vrij normaal dat een hond verdedigd wat voor hem belangrijk is..en dit kan je dan oplossen door de hond te laten zien dat je niks wil afpakken en hij niet hoeft te verdedigen en je kan vertrouwen.. Dus stel dat het nu zou gebeuren, dan zou ik rustig naar achter lopen en dezelfde dag nog gaan oefenen met lekkers erbij geven in de etensbak of ruilen (ligt er aan hoe erg de baknijd is).. 
In mijn ogen haalt een hond nooit zomaar uit, het is altijd actie/reactie en in mijn ogen betekent niet corrigeren dan niet automatisch dat je het allemaal maar best vind, of dat je hond nu de baas over je is.. Maar je vermijd op dat moment conflict en laat zien dat je geen dreiging bent en hij geen strijd hoeft aan te gaan. 
Bij te hard bijten o.i.d in spel of andere 'stoute dingen' geef ik nog wel eens een time out. Dan zet ik Lady gewoon even op de gang/in de bench.. dit doe ik dan verder zonder iets te zeggen, gewoon aanlijnen of wijzen en dan deurtje dicht en even laten 'afkoelen'..dat werkt ook vrij goed. Misia is nogal een handenbijtertje in spel..en als we dan spelen en ze bijt te hard in mn handen zeg ik eerst een keer 'au'.. reageert ze daar niet op en gaat ze door, dan ruim ik het speelgoed op. Is ze weer rustig haal ik het speelgoed er weer bij en proberen we het opnieuw..

De oorzaak van het gedrag aanpakken bv baknijd, ga ik de hond leren dat mijn hand goed is en dat er eten bijkomt als mijn hand verschijnt. 
Verder gebruik ik ook mijn stem en lichaamsstaal of las ik een time out in door max in andrte kamer te zetten.

Ik straf mijn honden nooit. 
Het voorbeeld wat je aanhaalt: "wat als ie je gaat bijten als je aan z'n bak komt". 
Dan is dat een teken dat je daar werk aan de winkel hebt. Dan moet je voor jezelf gaan denken: hoe en wat moet ik doen om m'n hond duidelijk te maken dat hij niet bang hoeft te zijn dat ik z'n eten kom stelen. En dan ga je aan de slag.

Klopt, het is een kwestie van vertrouwen winnen van je hond.
Toen der tijd hebben we helaas (te) weinig hulp ingeschakeld van een GT en hebben eigenlijk zelf maar wat aangeklooid.
Uiteindelijk hebben we geaccepteerd dat de hond zo was en lieten we hem met rust. We vermeden het probleem gewoon. Ging op zich goed maar je moest hem áltijd in de gaten houden en hij was eigenlijk dus niet te vertrouwen.

als ze iets doen wat ik niet wil meestal een duidelijke nee. Als ze niet hier willen komen draai ik me om en zeg ik doei, en dan komen ze meestal meteen xD Oh en als Myra tijdens de wandeling steeds mr weer Sasha uitdaagt en ik 3x al nee heb gezegd moet ze een stukje aan de lijn  Dat is het wel denk ik

He verdorrie, heel verhaal getikt en klik het weg.
Nog even snel in het kort:

Mijn voorbeeld was niet helemaal baknijd gerelateerd maar meer in agressie in het algemeen.
Baknijd is inderdaad een vorm van verdedigen. Als een hond inziet dat er tegen niemand iets te verdedingen valt is het nut weg. Ik zou met baknijd dus de hond rustig zijn eten op laten eten en laten zien dat mijn aanwezigheid niet erg is.

Vroeger werd er weleens eens een corrigerende tik gegeven. Ik praat dan over 14 jaar geleden en de tik van een tik, nooit slaan. Absoluut niet goed, maar wij dachten dat dat toen de oplossing was.
Tegenwoordig zou ik er niet aan moeten denken Moby een tik te geven. Ik denk ook dat het behoorlijk averechts bij hem zou werken.
Moby is absoluut van de rustige aanpak. Hoe drukker ik reageer.. hij neemt dat over.
Ik heb inmiddels wel geleerd door Moby om heeeel veel geduld te hebben. Reageer ik iets te snel en geirriteerd, dan werkt dat niet.

Als ik hem op heterdaad betrap op iets is een strenge "HÉ" al genoeg. Hij schrikt zich dan het apezuur.
En lichaamstaal is heel belangrijk.

Negeren werkt tot nu toe het beste. Moby houdt van aandacht en negeren is echt een straf. Hij heeft ook snel genoeg door hoe het werkt.
Als hij een echte vervelende bui heeft moet hij van mij uit zichzelf rustig gaan zitten (hij is nogal een opspringer) Zo mag hij laten zien dat hij wat wil. Wat 9 van 10 keer aandacht ik
 
Wat Lady zeg zeg ik ook altijd. Actie/reactie. Honden doen een bepaald gedrag met een reden.

Als ik er zo over nadenk is het brein van de hond gewoon heel zwart wit en moeten we niet te veel nadenken. Inprincipe zijn het net kleine kinderen.

Hahaha precies en nog belangrijker je er niet druk om te maken. In de zin van het ook jou negatief te laten beïnvloeden.

Ik corrigeer ook alleen verbaal. Zo gebruik ik verschillende stemhoogtes (lieve hoge stem, zware commanderende stem en m'n normale stem) en helpt een schreeuw het beste als er een confrontatie met een andere hond is. Je hebt gelijk de aandacht van beide honden en dan kan je ze rustig uit elkaar halen.

In een hoop opzichten vind ik honden ook kleine kinderen.
M'n beste vriendin heeft een zoontje van bijna 7 en ze zijn bijna hetzelfde opgevoed. Als ik zie hoeveel we hetzelfde doen, is het haast eng.

Ik corrigeer vooral met mijn stem, en als dat alleen niet helpt, met mijn blik. Ik trek grote ogen en een heel boze blik en blijf hem fixeren tot hij wegkijkt. Dan snapt hij het hoor !

Ook met het verheffen van mijn stem. Kiwi is daar al heel gauw van onder de indruk, die kan dat helemaal niet hebben. Jamie wat minder maar weet ook wel wanneer het menens is.

Verheffen van mijn stem, daar zijn ze van onder de indruk.
Maar dan alleen wanneer ze echt stronteigenwijs zijn.
Vaak is een uhh pas op (rustige toon) genoeg.
Met de baknijd heb ik mijn hond veel rust gegeven, hem genegeerd en apart gezet van alles.
Nu eet hij gewoon tussen de andere honden en gewoon rustig.

straffen doe ik eigenlijk niet, maar als ze echt te ver gaan, wil ik ze wel even plat leggen, ze snappen dat hier, en gaan meestal als ik er al op af loop al liggen en blijven dan rustig liggen tot ze zelf echt rustig zijn. Maar dit komt eigenlijk nooit voor.

Meestal is het dat Skippa te opgejaagd word in een spel en dan te fel bezig gaat, en dat komt vaak verkeerd binnen bij een andere hond, vaak ook bij die van mij zelf en dan word daar weer extra fel op gereageerd. En dan breek ik ze op. Meer is vaak niet nodig. Of juist even de hond apart nemen en afleiden.

Leg je ze dan op hun rug, of begrijp ik dat verkeerd? Dat zou ik zelf nooit doen, dat kan ontzettend bedreigend zijn voor een hond en het vertrouwen van je hond in jou schaden.

Ja, ik straf eigenlijk ook nooit...
We hebben ons aangepast aan de honden..
Geen enkel probleem.
Nee, maar het is vaak dat een baasje echt wel weet waarom het fout ging, enkel het gedrag van de hond niet pikt.
Als ik vanmorgen met 1 van de 2 ben gaan wandelen, dan kan ik er geld opzetten dat bij terugkomst de andere bij het hek uit haar bol gaat als ik terug kom lopen.
Vreselijk veel energie..
Ben ik dan zo slim om in de tuin nog even met een balletje te gaan lopen klooien..ja dan moet ik het niet gek vinden dat er zo af en toe eentje in m'n arm hangt als het gooien te lang duurt.
Nee, geen hechtingen, maar tijdens het spel gebeurt er dan wel eens wat.

Er is altijd een aanleiding, en naar gelang die meer of minder is, zal ik ingrijpen om erger te voorkomen.
Maar out off the bleu.?!, nee.
Nouja, 1 keertje met onze asielzoekrt die tijdens de eerste keer spelen echt even vreemd begon te doen toen ik op de grond lag..
In een soort van natuurlijk reflex heb ik hem even duidelijk vastgehouden dat we dat gedrag op dit grondgebied niet pikte....nee ik ben niet heilig.
Dus ik corrigeer ?.euhm ja, als ......ik...... dus blijkbaar domme actie's uit haal
En achteraf even nadenken dat het gewoon een vreselijk domme fout van mezelf was , omdat ik totaal niet wist hoe hij zou reageren op mijn spelgedrag met onze Landseer.

Heeft het dan iets geholpen ...die correctie..?
Nee ,voor geen meter, het gaf mij enkel als "aap' even het gevoel tijdens dat adrenaline moment dat ik de baas was.
Zelf belonend gedrag zullen we maar zeggen.

Ik heb tot nog toe niet moeten straffen. Hij is dan ook nog niet aan het puberen.
Ik heb van in begin gevonden dat hij erg respectvol met zaken ,dieren,schoenen etc omgaat.
Maar wat ik zou doen is . Een time out inlassen hem achter het poortje zetten, negeren  1 min wachten. Terug bij ons laten komen. Want dat is wat hij het liefste wil. En deze correctie als het moet nog een aantal keren herhalen. Meestal is een keertje of 2 genoeg.
Ik heb het nog maar 2 keer moeten doen in een gekke bui van hem wanneer die te hevig op me blijft afkomen en mij niet gerust laat.
In andere situaties is hij nog niet te ver gegaan.

Ik heb Mikey 1x met een plastic bordje op dr kopje een tik gegeven. (niet om pijn te doen hoor, maar meer om af te schrikken).
Dit was toen ik op de bbq mijn bord leeg had en Mikey het nodig vond het even af te likken, terwijl het nog gewoon op tafel voor me stond. 3x 'laat' maakte geen indruk en ja hallo.. de 4e keer 'laat' ging in combinatie met het lege plastic bordje van de persoon naast me

Toen keek ze wel even heel verbaasd :P
Maar daarna had ik gelukkig weer de aandacht, gaf het commando 'af' en ging ze netjes liggen. Als beloning -zolang ze bleef liggen- kreeg ze heel af en toe iets lekkers. En dit werkte verder prima.

Maar dit was een uitzondering. Ik ben helemaal niet van het fysiek corrigeren. Voorkomen is voor mij de beste correctie. Mocht dat niet lukken is het commando 'laat' vaak duidelijk. Bij echte dwarsheid verhef ik mijn stem, dat maakt ook genoeg indruk.
Werkt dit alles niet, dan gaat ze even apart. Meestal met iets lekkers zodat het rust geeft en geen frustratie. Na een paar minuutjes afkoelen mag ze het dan weer opnieuw proberen

Gr. Alexandra

Shadow gromt wel eens naar mij. Eigenlijk alleen als ik hem naar zijn plaats stuur en meneer gaat niet. Dan pak hem bij zijn halsband en dan breng ik hem erheen. Soms heeft meneer zo geen zin dat hij gaat grommen en licht happen. Voor mij een teken dat ik gelijk had hem naar zijn plaats te sturen aangezien hij even rust in zijn kop nodig heeft. Ik negeer het ook, en laat hem pas los tot hij op zijn plek ligt zonder te grommen. De volgende keer probeer ik dan eerder in te grijpen.

Sorry nog nooit een hond gehad die gedrag vertoonde als in voorbeelden genoemd. Ik zou denk ik dan ook heel lullig zeggen, wat doe je nu?
Andere zaken die voor mij niet door de beugel kunnen, worden veelal met stem en/ lichaamshouding duidelijk gemaakt.

Ik zet hond 30 tellen op de stoutgang. Helpt vaak!

ik heb Lola uit een asiel, en toen ze net bij ons was, gromde ze bijv. bij haar etensbak en sommige andere situaties en viel ook uit.

Achteraf denk ik dat ik blij kon zijn dat ze gromde, het is een communicatiemiddel, een teken dat ze waarschuwde, ze vertrouwde me nog niet aangezien ze me niet kende. Corrigeren, laat staan straffen, had heel gevaarlijk geweest en bovendien geleid tot veel stress van beide kanten, ze had zich onbegrepen gevoeld en dat had geleid tot frustratie en waarschijnlijk had ze ooit opgehouden te grommen en een stapje verder gegaan.

Ik heb gekozen voor kalmeren ipv corrigeren en vertrouwen opbouwen waardoor ze zich zo veilig voelt dat ze niet meer hoeft te grommen of uitvallen.

Hier gaat verder eigenlijk alles als vanzelf, haar bewust corrigeren kan ik me niet herinneren dat ik haar ooit gedaan heb.